Dwaparyug

Description

Dwapara Yuga is considered to be 864,000 years. The period of the Vedas is considered to be in the Satya Yuga, while the Ramayana is considered to be in the Treta Yuga, while the Mahabharata is considered to be in the Dwapara Yuga. Dwaparayug can be said to be the golden age of Indian culture. Agriculture, animal husbandry, industry, trade gave rise to urban culture. Many small kingdoms were formed. The rise of kingship, religious authority, the rise of Jainism, Buddhism in Dwapara Yuga, the glorious empire created in India, Paninized Sanskrit grammar structure ‘Ashtadhyayi’, Kautilya economics, Emperor Ashoka’s victory over religion, Patanjali’s Yoga Sutras, Ayurvedic treatises of Charaka, Sushruta, Vagbhata, Nargajuna Nihilism is the period of formation and Mahayana sect, Sanskrit literature of Kalidasa Bhavabhuti Bhasa is of the same period. Bharatamuni’s drama, music, dance, sculpture, temples-caves, sculpture benefited from this prosperous period. Kamasastra of Vatsayana, Arthabhata, Varahamihira, Bhaskaracharya Mathematics, Astronomical research period. This is the progress of many subjects in this Dwapar Yuga. Characteristic of this era. That is why authors call Dwapara Yuga Golden Age.

द्वापारयुग ८,६४,000 वर्षांचे मानले जाते. वेदांचा काळ सत्ययुगातील रामायण त्रेतायुगात तर महाभारत द्वापारयुगातील मानण्यात येते. द्वापारयुग हा भारतीय संस्कृतीचा सुवर्णकाळ असे म्हणता येईल. शेती, पशुपालन, उद्योग, व्यापार यामुळे नागरी संस्कृती निर्माण झाली. अनेक छोटी-छोटी राज्ये निर्माण झाली. राजसत्ता, धर्मसत्ता प्रबळ झाल्याने संघर्ष होऊ लगले, द्वापारयुगात जैन, बौद्ध धर्माचा उदय, भारतात निर्माण झालेली वैभवशाली साम्राज्ये, पाणिनीकृत संस्कृत व्याकरणाची रचना ‘अष्टाध्यायी’, कौटलिय अर्थशास्त्र, सम्राट अशोकाचा धर्मविजय, पतंजलीची योगसूत्रे, चरक, सुश्रुत, वाग्भट यांचे आयुर्वेदाचे ग्रंथ, नार्गाजुनाचा शून्यवाद निर्मितीचा काळ, तर महायान पंथाचा उदय, कालिदास भवभूती भास यांचे संस्कृत साहित्य ह्याच काळातील. भरतमुनींचे नाट्य शास्त्र, संगीत, नृत्यकला, मूर्तिशास्त्र, मंदिरे – लेणी, शिल्पकला ह्याला, लाभलेला हा समृद्ध काळ. वात्सायनाचे कामशास्त्र, अर्थभट्ट, वराहमिहीर, भास्कराचार्य गणित, खगोल संशोधनाचा काळ. ह्या द्वापारयुगात खूपच विषयांची झालेली प्रगती हे. ह्या युगाचे वैशिष्ट. म्हणूनच लेखक द्वापारयुगाला सुवर्णकाळ म्हणतात.